12 januari 2023 Tijdens onze eerste Volle Maan cirkels, vanaf 2011, werden we op een heftige manier geconfronteerd met de kracht van onze baarmoeders.
De insteek van de bijeenkomsten was dat we ons realiseerden dat we niet wisten wat nu eigenlijk precies ‘vrouwelijke kracht’ was, we zagen die niet om ons heen. We hadden het gevoel dat dit ging over een stuk vergeten weten dat zich ergens in ons onbewuste bevond. Dus de bijeenkomsten waren er op gericht om onszelf en elkaar via de cirkel, te steunen bij de reis naar binnen.
Niets vermoedend, maakten we ons leeg, drumden, mediteerden, zongen en baden we. Tot onze schrik begonnen onze lichamen regelmatig te schokken en te persen, onze baarmoeders kwamen in beweging. Het was baren, onze lichamen, gingen als vanzelf baren en daarmee kregen we contact met onze baarmoeders. We baarden de vrouwenkrachten, zo ervoeren we dat. Het was pijnlijk en heftig en er kwam heel veel gevoel van rouw en duizenden jaren onderdrukking vrij. Later toen het in mijn groepen ook gebeurde, voelde ik steeds meer dat via onze persoonlijke baarmoeders, het collectieve baarmoederveld van zich liet horen. Veel woestheid, veel geluid, soms kreten van een lijden wat we nauwelijks konden bevatten. Na al die heftigheid kwamen we dan in een krachtige, stille ruimte met elkaar, de baarmoeder kon eindelijk zijn. Nu, 11 jaar later, voelen we een enorme verzachting in het collectieve baarmoeder veld. Steeds makkelijker komen we met elkaar bij het zakken, het vallen, het tuimelen, het imploderen. De weidsheid en de stilte van de aller donkerste nacht met stralende sterren. Dat oneindige donkere donkerte, dat is wat de baarmoeder ons biedt ze laat ons de kracht en de macht zien van oneindig donker. Het allerdiepste yin bevindt zich in ons. Ze blijkt er voor iedereen te zijn, we kunnen allemaal op haar intunen en in haar gedeien. Al het werk van zoveel vrouwen de afgelopen jaren, werpt haar vruchten af. Onze baarmoeders en het baarmoederveld openen zich steeds rustiger, zachter en makkelijker.
Art: @janabrike
Lees: ‘Het vergeten weten.’
En: ‘De geboorte van de nieuwe aarde.’
wijs