14 december 2022 En als ze zich dan bevrijd heeft, haar baan op heeft gezegd, als zzper werkt en dat loopt als een trein. Ze kiest haar eigen opdrachten, stuurt zelf de facturen, kiest per moment en per week en dag, wanneer ze wel en niet gaat werken. Ze heeft hiermee zoveel gewonnen.
Zoveel kracht en gevoel van eigenwaarde en zelfstandigheid!
Dan gaat het door, wil er meer, nog mooiere toekomsten lonken, nog meer mogelijkheden trekken, nog meer idealen kunnen verwezenlijkt. En iedere keer opnieuw loopt ze weer tegen een grens aan, dingen lukken niet… werken niet… lijken te veel…
En iedere keer opnieuw wordt haar gevraagd om weer naar binnen te kijken.
Wie voelt dat?
Waar komt dat gevoel, die stem, die onzekerheid vandaan?
En daar, in de diepte vind ze haar vergeten herinneringen.
Een razend klein meisje, stampend van woede, de mond gesnoerd, ik wil ook meedoen! Ik weet ook dingen! Ik ben ook slim! Waarom luistert er niemand naar mij?
En omdat er niemand luisterde maakte ze de conclusie dat ze het vast ook niet wist en ze sluit samen met dat stampende meisje al haar weten af. Ze verstopt haar diep in haar onbewuste, met haar weten en haar pijn en haar woede, alles ver weg en vergeten.
Een beetje dommig doen, dat is beter.
Maar als ze dat innerlijke kleine meisje opdiept uit de krochten van haar ziel, haalt ze daarmee haar authenticiteit terug, voelt ze zich weer krachtiger en heler want ook dit stuk doet mee.
En kan ze weer meer realiseren en wordt haar leven nog rijker, kleurrijker en vollediger.
En zo doen wij.
Zo doen wij, een heleboel van ons, de vrouwen van NU.
Zo bevrijden wij ons.
Zo bekrachtigen wij onszelf en helpen wij elkaar en de wereld, te kijken en te vinden.
Art: @sheonthetipofhertongue
Meer van dit?
Lees: ‘Het vergeten weten.’
En: ‘De geboorte van de nieuwe aarde.’